ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಜೀವನ

 ಷಣ್ಮುಖ ಕಟ್ಟ

ಅಗ್ರಿಕಲ್ಚರ್ ಡೆಸ್ಕ್ 

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ಜೀವನ ತುಂಬಾ ಕಠಿಣವಾಗಿತ್ತು.ನಾನು ಬಡ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವನು .ನನ್ನದು ಕಡಬದ ಬಲ್ಪಗ್ರಾಮದ ಕಟ್ಟ ಎಂಬಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಆಹಾರ ಬೆಳೆಯಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹುಟ್ಟಲು ತಂದೆ ಮಾಡುತಿದ್ದ ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿಯೇ ಕಾರಣ. ತಂದೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಚಳಿಗಾಲ ಮತ್ತು ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು . ತಂದೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ 1970 ರಿಂದ ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು .ಮುಖ್ಯ ವಾಗಿ ಬದನೆ ಒಂದೇ 4000  ಕೆಜಿ ಆಗುತಿತ್ತು . ಆವಾಗ ಬದನೆ ಕೆಜಿ ಗೆ ಇದ್ದದ್ದು 5 ರುಪಾಯೀ .ಆಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ವಾಗಿ ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡುತಿದ್ದದು ತಂದೆಯೆ.ತಂದೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಅಲಸಂಡೆ, ಹಾಗಲಕಾಯಿ , ಹೀರೆಕಾಯಿ ,ಮುಳ್ಳುಸೌತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು .ನಾನು ಕೂಡ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ತಂದೆಗೆ ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಸಹಕರಿಸುತಿದ್ದೆನು .ತಂದೆ ಮುಖ್ಯ ವಾಗಿ ಕೆಮಿಕಲ್ ಮತ್ತು ಸಾವಯವ ಕೃಷಿ ಮಾಡುತಿದ್ದರು .ತಂದೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತರಕಾರಿ ಕೊಯಿವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಹಕರಿಸುತಿದ್ದೆನು .ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಚಳಿಗೆ ತರಕಾರಿ ಕೊಯ್ಯವುದು ಎಂದರೆ ಮಜವೇ ಬೇರೆ .ತಂದೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಚಳಿಗಾಲದ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಬದನೆ ,ಸಾಂಬಾರು ಸೌತೆ ಮಾಡುತಿದ್ದರು .ನಮ್ಮ ಬದನೆ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲಕಡೆ ಫೇಮಸ್ .ತರಕಾರಿಗೆ ಸೊಪ್ಪು ,ಹಟ್ಟಿಗೊಬ್ಬರ ,ನೀರು ಹಾಯಿಸಲು ನಾವು ಮಕ್ಕಳು ಸಹಕರಿಸುತಿದ್ದೆವು .ಚಳಿಗಾಲದ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ತಂದೆಒಟ್ಟಿಗೆ ಪಾಲ್ಗೊಳುದೆಂದರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಷಿ .ಮರುದಿವಸ ತರಕಾರಿ ಕೊಯ್ಯವುದೆಂದರೆ ಹಿಂದಿನ ದಿನದಿಂದಲೇ ಖುಷಿ .ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಚಳಿಗೆ ತರಕಾರಿ ಕೊಯ್ಯಲು ರೆಡಿ ಆಗುತಿದ್ದೆನು .ತಂದೆ ತರಕಾರಿ ಕೊಯ್ಯತಾ ಸಾಲಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಾ ಹೋಗುತಿದ್ದರು ,ನಾನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ತರಕಾರಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೆಕ್ಕಿ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಬರುತಿದ್ದೆನು.ತರಕಾರಿ ತುಂಬಾ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ನನಗೆ ಖುಷಿಯೇ ಖುಷಿ . ಮತ್ತೆ ತಂದೆಯ ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿಯೊಟ್ಟಿಗೆ ನನ್ನದು ಒಂದು ತರಕಾರಿ ಸಾಲು .ಅದನ್ನು ನಾನೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದದು . ಅದರಲ್ಲಿ ಬಂದ ಹಣ ನನಗೆಯೇ .ತಂದೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ  ಪೇಟೆಗೆ ತರಕಾರಿ ತಲೆಯಲ್ಲಿ 4 ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರದ ಬಲ್ಪ ಕ್ಕೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗುತಿದ್ದೆನು .ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ತಂದೆ ಪೇಟೆಗೆ ತರಕಾರಿ ,ಹಾಲು ನನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು .ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಹಪಾಠಿಗಳು ನನ್ನನ್ನು ತಮಾಷೆಗೆ ಬದನೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತಿದ್ದರು .ತಂದೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗುವಾಗ ನಾನು ಹೋಗುತಿದ್ದೆನು . ತರಕಾರಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿದ ಲೆಕ್ಕವನ್ನು ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಇಡುತಿದ್ದದ್ದು ನಾನೆ .puc ಗೆ ಹೋಗುವ ಸಂದರ್ಭ ದಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡುತಿದ್ದೆನು . ವಿಜ್ಞಾನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಬರುತಿದ್ದ ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಹೇಗೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಎರಡು ವಿಧದ ಕೆಂಪು ಮತ್ತು ಬಿಳಿ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿ ಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗಮಾಡುತಿದ್ದೆನು .ನನಗೆ puc ಆದ ನಂತರ bsc ಅಗ್ರಿಕಲ್ಚರ್ ಮಾಡಲು ಆಸಕ್ತಿ ಇತ್ತು ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಾರೆ ನಾವು ಸಣ್ಣದಿರುವಾಗ ಮನೆಯ ಖರ್ಚು ವೆಚ್ಚ ಗಳು ತರಕಾರಿ ಕೃಷಿ ಇಂದಲೇ ನಡೆಯುತಿತ್ತು .ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಯಲ್ಲಿ ಗೇರು ಬೀಜ ತೊಟ್ಟಕ್ಕೆ ಗೇರು ಬೀಜ ಹೆಕ್ಕಲು ದಿನಕ್ಕೆ 40 ರೂಪಾಯೇ ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು ಸಹಿ ನೆನಪ್ಪು .ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ 2000 ರುಪಾಯೀ ಯನ್ನು ಅಡಿಕೆ ತೋಟಕ್ಕೆ ಪೈಪ್ ಹಾಕಲು ತಂದೆಗೆ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ .ನಾವು ಸಣ್ಣದಿರುವಾಗ ಎಲ್ಲರೂ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಮಲೆನಾಡು ಗಿಡ್ಡ , ದನಕರು ,ಎಮ್ಮೆ ಗಳನ್ನು ಸಾಕುತ್ತಿದ್ದರು .ಅವುಗಳನ್ನು ಮೇಯಲು ಗುಡ್ಡೆಗೆ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು .ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದನಕರುಗಳನ್ನು ಮೇಯಿಸಲು ಗುಡ್ಡೆ ಗೆ ಹೋಗುತಿದ್ದೆವು . ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಮಜವೇ ಬೇರೆ .ರಜಾದಿನ ಗಲ್ಲಿ ಗುಡ್ಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಒಣಗಿದ ಸೆಗಣಿಯನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿ ತಂದು ತರಕಾರಿ ಗಿಡ , ಅಡಿಕೆ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಹಾಕುತಿದ್ದೆನು .ಈಗ ಹೈಬ್ರಿಡ್ ದನಗಳು ಬಂದು ಗುಡ್ಡೆಗೆ ದನಕರುಗಳನ್ನು ಬಿಡುವವರೇ ಇಲ್ಲ. ಬೇಸರದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಭಾರತೀಯ ತಳಿ ದನಗಳು ನಾಶವಾಗುತ್ತಿವೆ .ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗುಡ್ಡೆಗೆ ಊರವರೊಟ್ಟಿಗೆ ದನದ ಹಟ್ಟಿಗೆ ಸೊಪ್ಪು ತರಲು ಹೋಗುತಿದ್ದೆವು ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಮಜವೇ ಬೇರೆ .ಇಂದಿನ ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರು ತುಳುನಾಡಿನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ನೋಡುವ ಭಾಗ್ಯ ಅವರಿಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೇ ಬೇಸರದ ಸಂಗತಿ . ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲಿಸೋಣ  , ವಿಷರಹಿತ ಕೃಷಿ ಮಾಡೋಣ , ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸೋಣ , ಭವ್ಯ ಭಾರತವನ್ನು ಕಟ್ಟೋಣ .